Waarom tijd voor jezelf vrijmaken van onschatbare waarde is.

Me-time, zelfzorg, tijd voor mezelf, Quality time, verwenmoment, mamaweekend, papaweekend, vrouwen -of mannenweekend, couples retreat,… Het maakt niet uit hoe je het noemt, het betekent op het einde van de rit allemaal hetzelfde: even uit de mallemolen van het leven stappen om te vertragen.

Maar hoe doe je dat? Waardevol vertragen?

Het is niet zo dat ‘op weekend’ gaan iets is dat we nog maar onlangs ingevoerd hebben in ons leven. De manier waarop is echter een stuk anders.

Vroeger gingen we geregeld op citytrip als quality time. Daar tsjeesden we van de ene bezienswaardigheid naar de andere, gingen we brunchen, lunchen, dineren. De stappenteller en weegschaal volgde elkaar op in een evenredige cadans. Het probleem was dat we nog meer vermoeid thuiskwamen dan ervoor. Ik kreeg dan vaak de vraag: “En? hebben jullie ervan genoten?”

Omdat ik toen nog van niet beter wist: “ja hoor, ’t was plezant!” Maar wanneer ik heel eerlijk met mezelf was, moest ik bekennen dat dat niet het geval was. Ik was D.O.O.D.M.O.E.

Oe kanda?

Nu weet ik dat er balans nodig is tussen body – mind & soul om ‘gezond’ te zijn en bijgevolg gelukkig door het leven te gaan. Wanneer ik (met een hoofd vol en doodmoe) mezelf dus wijsmaakte dat een weekend van hot naar her rennen, restauranthoppen én mezelf overladen met nóg meer prikkels en afleiding, me de tijd van mijn leven zou geven, was ik dus goed mis.

Luister naar je lichaam.

Zoals ik reeds met jullie deelde via mijn social media voel ik me al even moe en lag er ook een verkoudheid op de loer. Het oprichten van een eigen onderneming, die nog volop aan het groeien is, vraagt veel van mij. Dat dit veel van me vraagt zet me dan ook aan het denken of ik het wel vanuit de juiste mindset doe. Het werd dus tijd om even te gaan intunen bij mezelf. Even weg van alle moetjes en taken. Mijn lichaam gaf mij het signaal dat ik moest vertragen.

Ik nam mijn agenda erbij en blokkeerde een weekend, maar naar waar? 

Oké, dus ik heb nood aan vertragen. Dat betekent RUST. Geen drukke steden, geen rennen, geen afleiding, mijn (levens)vragen niet gaan invullen met eten en drinken.

Waar kom ik tot rust? In de natuur.

Omdat mijn humeur vaak mijn eetpatroon gaat bepalen zorgde ik al voor een boodschappentas met water, fruit, yoghurt, gezonde snacks én ja, een bakje sushi en een lekkere fles wijn. Geen gastronomisch weekend dus.

Zo kwam ik uit bij een natuurpark in Limburg: Warredal. IDEAAL!

Alle eyes on me!

Vorig weekend was het dan zover! Gepakt en gezakt trokken we richting Maaseik waar we met een buggy de heuvel op gereden werden naar onze ‘sweet cabin’. Een pareltje middenin de natuur met héél wat privacy. Een minimum aan elektriciteit, geen TV, geen WiFi, geen vaatwas, een gasvuurtje om te koken, een douche in een authentieke tobbe en een stoof als verwarming.

Ik moet eerlijk zijn, het zette me wel ff met mijn voetjes op de grond. En ik was niet alleen. Mijn man moest ook wennen aan het ‘niets doen’. De eerste uren waren heel confronterend: stilte, niets moet. Het is zo vreemd hoe ons brein ingesteld is op het continue opzoeken van prikkels en invulling. Gelukkig weet ik dat wat mijn brein wil, niet altijd hetgeen is wat mij gelukkig en gezond houdt. Dus zetten we door.

Enkel onze kids en ouders hebben we gebeld. Voor de rest de smartphones in de valies.

Later was het afrekenen met de stemmetjes in mijn hoofd: de planningen, de moetjes, de kinderen, mijn coachees, onze toekomstplannen,… Na een heel goede nachtrust (nog nooit zo lang geslapen) kreeg ik rust in mijn hoofd. De ruis was weg. EINDELIJK! Het bracht mij heel wat inzichten, ik heb veel daar kunnen loslaten, sjoew! Het bos in! 😊

Nu zijn we terug thuis met een boost aan energie, een happy weegschaal, een gevoel van verbinding met elkaar want we hebben echt tijd voor elkaar gemaakt, gepraat, gelachen (in een bos komt je fantasie wel tot leven) en geluisterd.

Daar in Maaseik heb ik opnieuw een stukje van mezelf teruggevonden. Is een stukje mist opgetrokken en een schaduwkant zichtbaar geworden. Zaadjes voor de toekomst…

Gaan we nog op citytrip? Natuurlijk, maar niet meer wanneer we rust nodig hebben.

Gaan we nog op restaurant? Uiteraard! Maar de frequentie is niet meer dezelfde.

Ik heb geleerd dat wanneer ik niet gelukkig ben met wat er is, dan verander ik het.

Liefs, Evelyne