De weg naar geluk en vrijheid is door het moeras van pijn en verdriet.
Lopen, weglopen, wegrennen dat is wat ik jaren gedaan heb van alle sh*t in mijn leven. Mijn verleden had ik mooi opgeborgen ergens in de krochten van mijn herinneringen, om er nooit maar dan ook nooit meer naar te kijken. Little did I know dat het slopende perfectionisme, het emo-eten, mijn overgewicht, het disfunctioneren van mijn relaties, de pijnen die ik lichamelijk ondervond allemaal signalen waren om terug te gaan naar waar het allemaal begonnen is. Ik deed het al eens (dat lazen jullie in ‘De update van mijn leven’) en dat is waar ik deze zomervakantie opnieuw de tijd voor genomen heb.
Eens je start met persoonlijke ontwikkeling blijven er zich delen in je leven ont-wikkelen. Er worden laagjes zichtbaar die voordien nog goed verstopt waren omdat ik er nog niet klaar voor was om naar te kijken. Maar deze zomer diende zich dus enkele nieuwe ontdekkingen aan.
Ik legde namelijk een verband tussen mijn eetpatroon en het uit de weg gaan van nog ongeziene emoties. Ik leg het jullie uit: waar ik nog steeds tegenaan blijf lopen is mijn gewicht. Het is niet zo dat ik mij doodongeluk voel in mijn lichaam. Maar ik voelde dat er iets niet klopte. Na al heel wat binnenwerk en dus aandacht aan mijn mind and soul besteed te hebben voel ik meer en meer de ‘goesting’ om ook met mijn lichaam aan de slag te gaan. We hebben er maar eentje en daar kan ik toch nog wat beter voor zorgen. Wat na heel wat pogingen niet zo gemakkelijk blijkt te zijn, dus ergens heel in de verte hoorde ik steeds een stemmetje “ tijd om nog eens naar enkele dingen te kijken.’
Enkele jaren geleden kreeg ik van de dokter de vaststelling dat ik insuline resistent ben. Kort betekent dit dat ik zoveel mogelijk suikers dien te vermijden én extra dien te bewegen om deze resistentie tegen te gaan en om te vermijden ooit diabeet te worden. Ik zat toen zo diep dat ik dacht ‘allez, dat ook nog eens.’ En toen had ik niet de fut om hiermee aan de slag te gaan. Echter sinds ‘De update van mijn leven’ wist ik dat gezondheid een balans is tussen body – mind and soul.
Zo probeer ik dagelijks zo weinig mogelijk (slechte) suikers te eten, vast ik al jaren zijnde 16/8-methode, ik drink veel water, heb ik een vast slaappatroon, vermijd ik langdurige negatieve stress en beperk ik mijn alcoholeenheden. Het blijft echter balanceren op een strak gespannen koord, het vermijden van (slechte) suikers is toch niet zo evident voor een bourgondier als ik en in het weekend durf ik al eens uitschuiven met mijn goede gewoontes, om dat te compenseren ging ik sporten, maar sinds enige tijd voelde ik steeds een grote weerstand in mijn lichaam wanneer ik sportte. Ik kreeg pijn in mijn bekken zodat ik uiteindelijk moest stoppen met sporten en mijn gewicht opnieuw de hoogte in ging en ik me dus bijgevolg minder goed ging voelen in mijn eigen lichaam.
Zo binnen, zo buiten.
Bij de dokter kreeg ik het advies om een cortisone infiltratie te laten doen voor de pijn aan mijn bekken en dat enkel veel sporten en een zeer streng dieet de enige oplossing voor mij zou zijn wanneer ik effectief langdurig gewicht wil verliezen. Ik verliet verslagen de dokterspraktijk en beetje bij beetje ging ik het aanvaarden, dat overgewicht van mij.
Het is wat het is.
Maar ik weet ook dat mijn lichaam mij iets willen vertellen en dat die cortisone een pleister op een wonde is. Dus dook ik in mijn pijn en googlede ‘reden van pijn in de bekken’ daar kwam ik op de holistische benadering uit van mijn pijn, namelijk een mogelijke blokkade in mijn tweede chakra, het sacraalchakra.
Eerst en vooral: wat is dat, een chakra?
I know, spiritual as hell maar ik was toch benieuwd wat dit zou kunnen betekenen en ergens ook een beetje radeloos. Dus ik dook in de betekenis van mijn pijn(en) en wat ik daaruit ontdekte was voor mij mindblowing.
Je kan chakra’s zien als energiewielen die ons fysiek, emotioneel en spiritueel leven beïnvloeden. Wanneer één of meerdere chakra’s uit balans zijn heeft dit gevolgen voor jouw energiepijl, hoe je naar de wereld rondom jou kijkt en naar jezelf. Het speciale is dat de chakra’s verbonden zijn met organen, meridianen, emoties, kleuren, elementen, karaktereigenschappen én zintuigen. We hebben er 7 en alle zeven zijn ze verbonden met een soort van ‘snelweg’ waarlangs ze communiceren met elkaar.
Het sacraalchakra.
Eerst en vooral, het sacraalchakra ligt 4 vingers onder je navel, ter hoogte van het heiligbeen en is verbonden met het element water. Wat voor mij al een zeer belangrijke betekenis heeft in mijn leven. Ik hou van water: de zee, een meer, de rust die water kan teweegbrengen bij mij, maar water is ook iets waar ik heel gevoelig aan ben, wanneer ik té weinig water drink houd ik meer water op in mijn benen, handen en voeten en ga ik heel onaangenaam zweten. Water onder de vorm van een bad of zwemmen is ook iets dat mij tot rust kan brengen. Dus mijn interesse was gewekt 😉
Bovendien is ook smaak verbonden aan deze chakra… Dit deed mijn wenkbrauwen al even de hoogte ingaan, omdat smaak voor mij een heel belangrijk onderdeel in mijn leven is, maar toen ik verder las en ontdekte dat ‘zoetigheid’ ook gekoppeld werd aan deze tweede chakra, was ik helemaal om. Daarnaast kan een disbalans in deze tweede chakra zich tevens fysiek uiten via blokkades als problemen met de geslachtsorganen, het bekkengebied, nieren, de bloedsomloop en de waterhuishouding. Wanneer je heel wat van deze symptomen herkent, dan weet je dat er werk aan de winkel is.
Tijdens de zomervakantie dook ik dus volledig opnieuw in mijn emotionele leven (mind & soul) en mijn daaraan gekoppelde eetpatronen (body). Ik overliep ook mijn ‘levenswiel’, een tool dat ik vaak met mijn coachees gebruik, en ik ontdekte zo dat er nog heel wat emotionele lading naar boven kwam. Dat perfectionisme me opnieuw gaan overnemen was en het daaraan gekoppelde uitstelgedrag. Dat ‘wat anderen denken’ toch opnieuw een grotere rol was gaan spelen. En vooral dat hetgeen ik niet kon controleren, ik ging invullen met eten. Want dat was vaak het enige wat ik wél kon controleren: hetgeen ik in mijn mond stak. Ik had er heel wat redenen voor:
Een goede dag? Goed gewerkt? “Ik heb het toch verdiend.”
Een minder goede dag, of een k*tdag? “Na zo een dag, heb ik toch iets lekkers verdiend.”
Pfff… ik weet niet wat te doen… “Koffie met een koekje?”
’t Is weekend! Hapjes, drankjes, feestjes,…
Let wel, ik zeg niet dat bovenstaande redenen ‘slecht’ zijn. Helemaal niet, het gaat hem niet om goed of slecht, maar om anders.
Ik gaf een andere lading aan deze redenen, zodat ze mijn volledige leven gingen controleren: uitstellen, berusten, emoties wegduwen, problemen uit de weggaan, tekorten invullen met eten en drinken,… en dat heeft een invloed op mijn gezondheid en leven, én dat voelt voor mij niet meer oké. Ik ben heel wat gebeurtenissen, relaties, invullingen in mijn leven gaan ontleden en wat blijkt dat er toch nog heel wat dingen zijn die ik weggeduwd heb, die ik nog dien aan te kijken zoals ze echt zijn en waarmee ik nog komaf dien te maken, omdat ze niet meer passend zijn in mijn leven.
Laat ik eerlijk zijn, er zijn heel wat traantjes gevloeid. Eerst van verdriet maar nadien vooral van blijdschap. Ik kwam opnieuw een stukje dichter bij mezelf.
Wat maakt dat je doet wat je doet?
Je kan aan het verleden – lang geleden of recent – niets veranderen, het is voorbij maar je kan wel de gebeurtenissen aankijken, right in the face met de daaraan gekoppelde emoties en gevoelens van bijvoorbeeld angst, pijn en verdriet. Ze doorvoelen en vooral benoemen welk negatief verhaal ze gecreëerd hebben in ons hoofd.
You gotta feel to heal.
Dat kan niemand voor ons doen en kan ook door geen enkel medicijn opgelost worden. Zolang je blijft vluchten voor het verleden (recent of veraf), blijf je tegen muren oplopen in het heden. Muren die wijzelf daar gebouwd hebben om veilig te blijven om toch maar niets te gaan voelen en om te kunnen blijven wegrennen van dat verhaal in ons hoofd. Dat verhaal gaan ontleden, benoemen en zijn herkomst bepalen zorgt voor duidelijkheid.
We are not alone.
Laat het hoopgevend zijn, want iedereen heeft een box van pandora met onverwerkte pijn, verdriet, beperkende gedachten, negatieve verhalen, met 💩 erin en het vraagt heel veel moed om deze te gaan openen. Niet iedereen kan of durft daar (nog niet) naar kijken. Wees dus mild voor jezelf en de andere. Weet alleen dat de weg naar vrijheid en geluk erdoorheen is.